Życie seksualne studentek (2021) – recenzja i opinia o serialu [HBO Max]. Nieznośna lekkość bytu

Studia, życie w akademiku, zawieranie nowych znajomości i... seks, jak najwięcej seksu pozbawionego wstydu i pełnego akceptacji. Tymi kilkoma słowami śmiało można podsumować serial „Życie seksualne studentek”, który polscy widzowie mogą od wczoraj sprawdzić dzięki HBO Max. Zapraszam do recenzji.

HBO posiada w swojej bibliotece kilka produkcji spod szyldu young adult, które sporo uwagi poświęcają okresowi licealnemu – warto tutaj wspomnieć chociażby o bardzo popularnej i intensywnie promowanej „Euforii” czy powracającej „Plotkarze”. W listopadzie minionego roku w HBO Max zadebiutował jednak serial, który skupia się na następnym okresie życia, kiedy młode Amerykanki opuszczają rodzinny dom, ale od podjęcia w pełni dorosłego życia dzieli je jeszcze sporo. „Życie seksualne studentek” to propozycja stworzona przez znaną chociażby z „The Office” i „Świat według Miny” Mindy Kaling oraz Justina Noble („Brooklyn 9-9”, „Jeszcze nigdy...”), która stanowi naprawdę przyjemną odskocznię od codziennych obrazów – choć nie brakuje również poważnych tematów, ale o tym później...

Życie seksualne studentek (2021) – recenzja serialu [HBO Max]. Witajcie na kampusie

Rzecz się dzieje w elitarnym college'u w Essex na terenie Nowej Anglii. Kimberly to nerdka, która pochodzi z małego miasteczka w Arizonie i ma pewne trudności w nawiązaniu relacji z rówieśnikami, Whitney jest córką senatorki USA i trenuje piłkę nożną, Leighton pochodzi z bogatej rodziny i wydaje się być zmanierowaną snobką, natomiast Bela ze wszystkich sił (i w tajemnicy przed konserwatywnymi rodzicami) pragnie zostać kolejną Amy Schumer. Los chce, że te bardzo różniące się od siebie młode kobiety zostają współlokatorkami i zamieszkują razem w akademiku. Ich początki na nowej uczelni nie należą do najłatwiejszych, lecz nie mówię tutaj o kolejnych testach czy zaliczeniach, a podbojach łóżkowych i budowaniu bliższych związków z innymi studentami czy studentkami.

Główna oś fabuły recenzowanego „Życia seksualnego studentek” nie wydaje się niczym zaskakującym – seksualność jest naturalną częścią życia człowieka, a wkraczanie w dorosłość nie jest odosobnionym etapem. Wręcz przeciwnie, wiele kobiet (i nie tylko) w tym czasie poznaje swoje zasoby, preferencje i potrzeby, lecz scenarzyści serialowi niezbyt często podejmują się przedstawienia okresu studiowania. Najnowsza produkcja HBO Max jest swego rodzaju odstępstwem, prezentując kilka istotnych wątków i problemów, jakie doświadczają młode kobiety – choć jest to serial komediowy, czuje się, że twórcy chcieli zapewnić historię przyjazną dla wszystkich.

Początkowo scenarzyści pragną nas nieco zaskoczyć, głównie wysuwając różnice między dziewczynami, trudności w ich porozumieniu, śmiały język czy głośno manifestowaną ochotę na seks. Kiedy poprzez kolejne odcinki coraz bardziej poznajemy bohaterki, ich cechy charakteru i skrywane tajemnice, klimat seri HBO nabiera pewnej miękkości, kładąc swój ciężar bardziej na siostrzeństwie i wsparciu, niż kolejnych pozycjach seksualnych. Leighton, Kimberly, Bela oraz Whitney w czterech ścianach prestiżowej uczelni stanowią pewną reprezentację poszczególnych grup. Jedna z nich musi mierzyć się z ogromnymi oczekiwaniami, łatką córki znanej matki oraz niemoralną relacją z trenerem, kolejna pod sztywną maską zdystansowania i pogardy skrywa prawdę o swojej seksualności, dla następnej okres studiów jest szansą na nabranie doświadczenia w kontaktach damsko-męskich, aż w końcu możemy obserwować starania Beli we wkroczeniu do zawładniętego przez mężczyzn bractwa, które z zasady dyskryminuje „płeć piękną” – walka ze stereotypami i szowinizmem jest jednym z punktów podjętych przez twórców. Od pierwszych kilku minut nie mamy wątpliwości – w serialu HBO „girl power” jest stawiane na piedestale, a do głosu dochodzą przede wszystkim silne, niezależne, ale wciąż szukające siebie, kobiety. Jeżeli z założenia nie jesteście negatywnie nastawieni do tego typu treści, przy opowieści Mindy Kaling będziecie się bawić całkiem dobrze.

Życie seksualne studentek (2021) – recenzja serialu [HBO Max]. Lekko, łatwo i przyjemnie

W przystępnej otoczce „Życia seksualnego studentek” zawiera się nie tylko współgrająca ze scenariuszem gra aktorska, ale również realizacja. W dziesięciu całkiem krótkich odcinkach (tylko pierwszy, stanowiący pewnego rodzaju wprowadzenie, trwa dłużej) brylujemy pomiędzy kolejnymi wątkami, imprezami, spotkaniami klubów, a studiowanie jest raczej gdzieś w tle. Muszę jednak przyznać, że scenariusz recenzowanej produkcji w żaden sposób mnie nie zaskoczył – na pierwszy plan wysuwają się już dobrze znane tematy, powielane są stanowiska i postawy, do których można przywyknąć, a pozytywne ujęcie seksu i seksualności, która nie zawiera się tylko w stosunku dopochwowym między kobietą a mężczyzną, nie wywiera aż tak mocnego wrażenia. Oczywiście poszczególne mniejszości doczekały się swoich reprezentacji, co bardzo cieszy, gdyż ten obraz wpisuje się w kompletny, różnorodny wizerunek społeczności studentów. W recenzowanym serialu nie szukajcie jednak zbyt dogłębnego poruszenia trudnych tematów czy równego, mocnego tempa – niektóre sceny oraz dialogi wydają się po prostu niepotrzebne.

Aktorki wcielające się w główne role oraz reszta ekipy spisują się bardzo dobrze. Casting jest naprawdę udany, bo kreacje Pauline Chalamet, Alyahi Chanelle Scott, Amrit Kaur oraz Reneé Rapp znakomicie wpisują się w konwencję i pasują do pomysłu twórców – od pierwszych minut kibicujemy ich bohaterkom. Do tego dodajmy postacie drugoplanowe stanowiące kompletne tło dla bohaterek. W gruncie rzeczy nawet kiedy jesteśmy świadkami zachowań przemocowych czy dyskryminujących, uwaga widza nie skupia się na negatywnych postaciach, nie jest atakowana moralizatorskim tonem, a klimat szybko powraca do humorystycznych beatów. Co prawda żarty nie zawsze są trafione, nie zmienia to jednak faktu, że sezon pierwszy bawi i mija błyskawicznie.

„Życie seksualne studentek” niezwykle relaksuje i wprawia w bardzo dobry humor. Kaling i Noble stworzyli historię, która wpisuje się w nowoczesne standardy tolerancji, przedstawia seksualność w pozytywnym ujęciu, pozostawia miejsce na nieco trudniejsze kwestie czy problemy, ale robi to z wdziękiem i przede wszystkim pod banderą serdecznego przesłania.