Pikmin 1+2 – recenzja i opinia o grze [Switch]. Deser przed daniem głównym

Już pod koniec miesiąca na rynku zadebiutuje oczekiwany od lat Pikmin 4. Nintendo postanowiło przygotować graczy na atrakcje i zaprasza na proste remastery Pikmin 1 i Pikmin 2. Gry wylądowały na Nintendo Switcha i ponownie mogą zapewnić sporo frajdy.

Nintendo od początku roku systematycznie wrzuca na rynek własne produkcje, wśród których łatwo wyróżnić nowe IP, kontynuacje wielkich hitów lub odświeżone przygody. Pikmin 1+2 na papierze powinien być porównywany do Metroid Prime Remastered czy też Kirby's Return To Dream Land Deluxe, ale Japończycy w tym wypadku zdecydowali się na inne podejście do klasyków.

Pikmin 1+2 od początku potwierdza jedno: ta formuła wciąż działa

Pierwszy Pikmin zadebiutował na rynku w 2001 roku i od tego czasu naprawdę wiele się wydarzyło. Nintendo postanowiło jednak przypomnieć światu o tej nietypowej strategii czasu rzeczywistego i powrót do tej produkcji jest ciekawym doświadczeniem. Japończycy zdają sobie sprawę, że część graczy miała okazję sprawdzić tylko jedną grę z tego uniwersum (Pikmin 3 Deluxe z 2020 roku), więc producent i wydawca zaprasza graczy na powrót do korzeni.

Pierwsza część pozwala zainteresowanym wcielić się w kapitana Olimara, którego statek kosmiczny rozbija się na nieznanej planecie, a zainteresowani muszą odnaleźć części maszyny. Tytuł nie bez powodu lat temu zachwycił wielu graczy, ale Shigeru Miyamoto realizując projekt wpadł na dość nietypowy pomysł – główną misję musimy wykonać w 30 dni. W pierwszej odsłonie możemy korzystać z trzech typów Pikminów: walecznych czerwonych odpornych na ogień, żółtych charakteryzujących się odpornością na elektryczność i którymi możemy rzucać na większe odległości oraz niebieskich korzystających z umiejętności pływania. Koncepcja pewnie nie każdemu się spodoba, ale w moim odczuciu jest to dobra szkoła survivalu... jeśli „przetrwasz” będziesz gotowy na następne tytuły.

Pikmin zapewnia zawartość na około 8-9 godzin rozgrywki, a sam gameplay tak naprawdę nie różni się znacząco od tego, co pojawia się w późniejszych odsłonach serii. Twórcy pozwalają nam kontrolować Pikminy, za pomocą których zdobywamy części i realizujemy główne zadanie. Gameplay jest jednak bardzo... dobry. Tytuł wkrótce będzie na rynku od 22 lat, a rozgrywka wciąż się sprawdza – podczas gry nie czułem, by tytuł się zestarzał czy też nie doświadczyłem żadnych problemów z kontrolą jednostek. To było dla mnie spore zaskoczenie, ponieważ obawiałem się, że zwykła „wersja HD” nie zapewni odpowiednich wrażeń i w samym doświadczeniu pojawią się niedogodności.

Po trzech latach Nintendo wrzuciło na rynek Pikmin 2, w którym ponownie wskoczyliśmy w buty Olimara – teraz bohater ma spore problemy, ponieważ musi zebrać pokaźną sumkę. Właśnie z tego powodu wykorzystujemy podczas gry tytułowe stworki i to one szukają dla nas różnorodnych, drogocennych przedmiotów. Gameplay został pozbawiony męczącego licznika, ale gameplay ponownie zapewnia znane wrażenia – zestaw Pikminów został rozbudowany o fioletowe-waleczne postacie oraz białe-trujące. W tytule pojawiły się jeszcze dungeony, jednak w głównej mierze Nintendo wyłącznie rozbudowało swoją wcześniej opracowaną i dobrze przyjętą koncepcję.

Porzucenie licznika pozwoliło znacząco rozbudować grę – Pikmin 2 można ukończyć w 11-12 godzin, ale chcąc poznać wszystkie sekrety pozycji spędzicie w produkcji ponad 25 godzin. To znacznie więcej względem pierwszej części, która z powodu ustawienia limitu czasu historii nie zapewniła graczom dodatkowych atrakcji.

Pikmin 1+2 to skromne odświeżenie

Pikmin 1 i Pikmin 2 mają już swoje lata, ale tak naprawdę recenzowany Pikmin 1+2 opiera się na pierwszych remasterach, które w 2009 roku trafiły na Nintendo Wii. Twórcy już w tym czasie zajęli się między innymi zaoferowaniem rozgrywki na panoramicznych ekranach oraz poprawili część tekstur. W przypadku najnowszego wydania deweloperzy ponownie podbili rozdzielczość, ale także zajęli się jeszcze lepszym dopracowaniem sterowania – już edycja na Wii otrzymała pewne usprawnienia, jednak deweloperzy zdawali sobie sprawę, że chcą zapewnić graczom najlepsze doświadczenie i z tego powodu wykorzystali system sterowania podobny do tego z Pikmin 3 Deluxe. Dla przykładu – teraz możemy korzystać ze swobodnej kamery, by lepiej zorientować się w sytuacji na mapie, a przytrzymanie A pozwala na szybsze wyciąganie Pikminów. Deweloperzy nie zapomnieli o poprawkach w interfejsie, wcześniej przygotowane przerywniki filmowe zostały usprawnione i dodatkowo podbito ich rozdzielczość, a ponadto twórcy lepiej prezentują liczbę Pikminów trzymających przedmiot.

Nie możemy w tym wypadku mówić o gigantycznych zmianach czy też pełnym odświeżeniu. Pikmin 1+2 to tak naprawdę remastery, które trafią w gust wiernych fanów Nintendo, ale raczej nie przekonają nowych osób, że warto zainteresować się tą serią. Japończycy nie zdecydowali się na pełny remaster czy też remake – choć jestem pewien, że w takim wydaniu gry mogłyby trafić do znacznie większego grona odbiorców.

Japończycy nie zaoferowali żadnych istotnych nowości w recenzowanym Pikmin 1+2, ale musieli zająć się zmianami w niektórych elementach – deweloperzy usunęli prawdziwe przedmioty i zastąpili je fikcyjnymi markami, co zapewne jest związane z wygaśnięciem licencji na wykorzystanie produktów z rzeczywistości. Nie jest to duża zmiana, ale na pewno warta do odnotowania. Najważniejszy jest w tym wypadku gameplay i pod tym względem Pikmin 1+2 nie zawodzi w najmniejszym stopniu. Deweloperzy dopracowali sterowanie, dosłownie liznęli grafikę i proponują znane doświadczenie.

Czy warto zainteresować się Pikmin 1+2?

Dla jednych będzie to dobra opcja na zapoznanie się z kultowymi klasykami Nintendo, a kolejni ominą produkcje bardzo szerokim łukiem. Recenzowany Pikmin 1+2 to propozycja dla graczy, którzy na jednej platformie Big N chcą zapoznać się z całą serią. To bez wątpienia dobra rozgrzewka przed nadciągającym Pikmin 4, ale nie oczekujcie jakości znanej ze wspomnianych wcześniej Metroid Prime Remastered czy też Kirby's Return To Dream Land Deluxe.