Tomb Raider IV-V-VI Remastered - recenzja i opinie o grze [PS5, PS4, XSX, XOne, NS, PC]. Lara Croft powraca

Tak jak każdy, swoje słabsze momenty miała nawet kultowa Lara Croft. Czy Tomb Raider IV-V-VI Remastered słusznie przywraca zapomniane przygody z tak zwanej trylogii ciemności? Zapraszamy do naszej recenzji!

Crystal Dynamics i Aspyr kontynuują swoją misję przywrócenia do świata żywych starszych odsłon marki Tomb Raider, których to nie da się już normalnie ogrywać na żadnej współczesnej platformie - nawet na PC bywają z nimi sporo problemy. W przeciwieństwie do remasterów Sony, takie kolekcje jak Tomb Raider I-III Remastered i recenzowane dziś Tomb Raider IV-V-VI Remastered są nam naprawdę potrzebne. Chociażby po to, aby zachować te kultowe produkcje dla potomności. 

Niestety odświeżanie tak leciwych klasyków to spore wyzwanie, trzeb bowiem zadowolić bardzo, ale to bardzo marudnych fanów oryginału, którzy każde odstępstwo od normy traktują jako bezczeszczenie ich dziedzictwa kulturowego, a z drugiej strony trzeba na tyle zmodernizować tytuł, aby dało się dziś w niego grać bez wydzierania sobie oczu oraz rzucania padem po całym pokoju. Czy Aspyr znów dał radę i dostarczył nam solidną trylogię remasterów?

Tomb Raider IV-V-VI Remastered - mroczne czasy powracają...

Nie ma co ukrywać, że w historii marki Tomb Raider był pewien mroczny okres, w którym to seria zaczęła zjadać własny ogon, a tworzone na kolanie i naprędce kolejne odsłony poważnie traciły na jakości. Nie ma w tym oczywiście winy samego Core Design, bo firma starała się jak mogła, ale narzucone im chore tempo po prostu wypaliło zespół. Dziś możemy jednak dać drugą szansę najgorszym, teoretycznie, trzem odsłon cyklu Tomb Raider, w których to Lara Croft musiała zmierzyć się nie tylko z dziwacznymi pradawnymi stworami, ale też i uciekającym jej światem.

W ramach mikro lekcji historii warto wspomnieć, że po świetnej pierwszej trylogii, też nie zapowiadało się tak źle. Czwarty Tomb Raider, znany jako Tomb Raider: The Last Revelation zgarnął średnią ocen o 1% lepszą niż Tomb Raider III, a od magazynu PlayStation dostał nawet pełne 10/10. Naprawdę źle zaczęło robić się od Tomb Raider: Chronicles, które było o 1/3 krótsze od poprzedników i było już widać tę budżetową strukturę, gdzie grę zrobiono chyba tylko po to, aby jeszcze kolanem domknąć sagę na PSX, co poskutkowało średnią 63%. A już niesławne The Angel od Darkness z PlayStation 2 to był jak na tamte czasy kawał dziadostwa na średnią ocen 52%. 

Szczerze przyznam, że spędziłem z każdą z tych odsłon trochę czasu zarówno w okolicach premierowych jak i teraz, więc powiedzmy, że mam kompleksowy zestaw doświadczeń. No i co jak co, ale to nie są aż tak złe produkcje, jak kiedyś sądziliśmy. Oczywiście do perfekcji im daleko, nawet bardzo, ale też nie stawiałbym ich w jednym szeregu z najgorszymi szrotami w historii. The Last Revelation przedstawia bardzo ciekawą opowieść ambitnego Wernera Von Croy'a, który to ucząc Larę Croft wpadł w sidła swojej chciwości, gdzie poza naprawdę arcy wkurzającymi sekwencjami samouczkowymi, całość prezentowała się bardzo dobrze. Misje są zróżnicowane i dość długie, a plejada przeciwników nie raz powinna was zaskoczyć. Najlepszymi nowościami na pewno były mechaniki związane z bujaniem się na linie czy też rozglądaniem specjalnymi goglami. Szczerze powrót do tej odsłony to była sama przyjemność.

Jeśli zaś chodzi o dwie kolejne odsłony, tutaj musicie być jednak bardziej wyrozumiali. Chronicles ma dużo nudniejsze misje, które nie bardzo nawet mają gdzie nas czymś zaskoczyć, ale z racji tego, że gameplay jest praktycznie 1:1 taki sam to idzie przeżyć te swoiste uproszczenia. Sama długość też nie zachwyca - o ile "czwórka" to tak na oko dobre 20 godzinek, to "piątka" starcza już tylko na połowę tego czasu, jeśli nie macie problemów z poziomem trudności i jesteście dobrze zaznajomieni z mechanikami rozgrywki.

Największy problem dalej mam jednak z ostatnią odsłoną z recenzowanego Tomb Raider IV-V-VI Remastered, czyli The Angel of Darkness, które to odrzuciło mnie w tym 2003-2004 roku na tyle, że go nie ukończyłem. Zmieniony, odświeżony klimat jest czymś czego ta seria bardzo potrzebowała. Eksplorowanie grobowców ukrytych pod piaskiem, w wodzie, dżungli czy w górach po raz szósty z rzędu sprawiłoby, że Core Design oberwałoby po głowie jeszcze bardziej. Dużo gorzej wypadają jednak przygotowane mechaniki. System staminy w grze, gdzie co chwilę się musisz wspinać i całość jest zrobiona idealnie "na styk", to pomysł tak poroniony, że ktoś powinien chwycić za wiosło i wsiąść na galerę. Ale już skradanie, system strzelania czy sekwencje ucieczkowe są całkiem miłą odmianą i nie obraziłbym się, gdyby nowy Tomb Raider też pozwolił nam na odrobinę skradania się. Niestety w 2003 roku ludzie mieli bardzo bolesne dla Tomb Raidera porównania z Metal Gear Solid 2 czy Splinter Cell oraz Thiefa 3, na tle których Anioł Ciemności był cienki jak tyłek zagłodzonego jamnika. Biorąc jednak pod uwagę specyfikę produkcji i to, że jest to bardziej drugorzędny system rozgrywki, bardziej byłbym skory dać grze 6/10, aniżeli 4-5/10. 

Tomb Raider IV-V-VI Remastered - dobry i słaby remaster w jednym

Ale no my dziś jednak w sumie nie o tym powinnyśmy, bo jednak kolekcja Tomb Raider IV-V-VI to rzecz jasna remaster, a więc tym co was interesuje najbardziej, jest jakość odświeżenia zaoferowanego nam przez Aspyr. No i tutaj też mam pewien dylemat.  Nowa trylogia remasterów ze słynną panią archeolog w roli głównej prezentuje się praktycznie tak samo jak poprzednia. Tak jak wtedy możemy natychmiastowo przełączyć się pomiędzy retro a nowoczesną oprawą graficzną, co jest bardzo fajnym i przydatny bajerem. Niestety ponownie występują tutaj problemy ze zbyt ciemnymi lokacjami, w których dosłownie nic nie widać - wszedł realizm, wyszła widoczność. Na duży plus należy jednak zaliczyć detale jakie dodano do dwóch pierwszych produkcji. Zarówno Tomb Raider The Last Revelation jak i Tomb Raider Chronicles zyskują sporo uroku dzięki dopieszczonym assetom. Wprowadzone zmiany sprawiają, że lokacje mają dużo więcej detali oraz lepszy klimat, ale na szczęście nie zmieniają samej rozgrywki - a w takiej serii jak Tomb Raider zmiana geometrii czy skali obiektów mogłoby popsuć sekcje platformowe.

Jak już zauważyliście, wspomniałem tylko o dwóch odsłonach z czasów pierwszego PlayStation i Dreamcasta. Co zatem z The Angel of Darkness? Cóż, za "remaster" tej części Aspyr powinien dostać po łapach. O ile w tych starszych odsłonach zmiany widać już na pierwszy rzut oka, tak w "szóstce" trzeba się autentycznie bardzo przyjrzeć, aby odróżnić oprawę z PlayStation 2 od oprawy współczesnej. Zanim sam ogarnąłem ten temat spędziłem dobre kilka chwil klikając jak debil przycisk od trybów graficznych. W końcu udało mi się zrozumieć, że jedyne co się zmieniło w przypadku Tomb Raider: The Angel of Darkness, to co najwyżej rozdzielczość i kolorystyka tekstur oraz model samej Lary Croft. Zero zmian w oświetleniu, zero zmian w innych NPC, zero nowych dekoracji. To taki super mega bieda remaster, jak budżetowe konwersje gier z PS3 na PS4, w których zmieniano wyświetlanie z 720p na 1080p i nie robiono nic więcej. 

To dość mocno rozczarowujące, zważywszy na to, że w tej produkcji naprawdę można było dodać wiele nowości, do dość pustawych i nudnawych miejskich lokacji. Jeśli zaś chodzi o zaimplementowane usprawnienia do rozgrywki, na pewno nowe sterowanie pomoże wam w lepszym strawieniu każdej z tych produkcji, bo żeby czerpać przyjemność z klasycznego "tank-controls" trzeba być masochista albo mega zapaleńcem retro, tak jak ja. Tak jak poprzednio doszły też małe poprawki typu quality of life, czyli dodatkowy UI i paski życia dla bossów. Niestety brak takich fajniejszych opcji jak przewijanie czasu czy jakieś ciekawsze modyfikatory zabawy. Twórcy stawiają na bardzo klasyczne doświadczenie. 

Tomb Raider IV-V-VI Remastered - czy warto zagrać?

To, że Lara Croft powraca w swoich najbardziej zapomnianych przygodach jest naprawdę bardzo fajne, aczkolwiek tak nierówne podejście do pracy Aspyr budzi mieszane uczucia. O ile przed premierą tego pakietu byłem bardzo podekscytowany, tak teraz ogarnia mnie raczej sceptycyzm. Zwłaszcza, że na bank powstanie trzecia trylogia, która jeśli będzie potraktowana tak jak The Angel of Darkness, będzie sporym rozczarowaniem. Niemniej jednak moim zdaniem warto dać Tomb Raider IV-V-VI Remastered szansę, bo to kawał ważnej dla branży historii.