Zmiany zmiany, ciągle zmiany
Wszystko się zmienia. W miastach powstają nowe drogi, nowe budynki, w naszym kraju w bólach powstają nowe autostrady, zmienia się kolej polska, dworce, remontowane jest wiele miejsc, stawiane są nowe gigantyczne pomniki (cześć Częstochowo)... Zmienia się też nasza branża, tylko czy na lepsze?
Wszystko się zmienia. W miastach powstają nowe drogi, nowe budynki, w naszym kraju w bólach powstają nowe autostrady, zmienia się kolej polska, dworce, remontowane jest wiele miejsc, stawiane są nowe gigantyczne pomniki (cześć Częstochowo)... Zmienia się też nasza branża, tylko czy na lepsze?
PPE 2.0. Dziś ten zwrot siedzi na ustach bez miara większości polskich graczy. Nadeszło nowe, nadeszło lepsze. Fakt, desing strony bardzo mi odpowiada, idea levelowania, aczików, uspołecznienia całego serwisu jest świetna. Ale jak podałem w wstępie, zmienia się też nasza branża. Wielokrotnie było to już oczywiście wałkowane. Zdania typu "Gry się robią coraz prostsze!" brzmiały ciągle i nadal pobrzmiewają ich echa. Ale czy temu winni są producenci? A może wydawcy? Czy może w końcu MY SAMI, gracze, zdecydowaliśmy jak ma wyglądać nasza branża? Mimo wszystko, według mnie uważam, że sami sobie jesteśmy winni... Jak to wyglądało dawniej, jeszcze te 20 (tak, tak, niestety nie 10...) lat temu w latach 90. ubiegłego wieku? Młodzi my wracaliśmy z podwórka prosto pod ekran wielkiego kineskopowego telewizora, podłączaliśmy pegazusa czy inną podróbkę NESa i graliśmy. Męczyliśmy do upadłego to Mario czy inne Kaczki. Nikt się nie przejmował średnią grafiką, zerową fabułą, olbrzymim czasem wręcz poziomem trudności, bo po co? Zabawa była świetna, czasu mieliśmy od groma, więc mogliśmy siedzieć przed tym ekranem, podziwiać pixele i systematycznie, krok po kroczku przechodzić kolejne, coraz to trudniejsze fragmenty Contry. Z czasem nasz wolny czas malał, bo wkroczyła szkoła, zaczynaliśmy wracać zmęczeni po lekcjach czy po pracy, czasu na grania było coraz mniej... Zaczęliśmy grać krócej, zaczęliśmy oczekiwać gier prostszych, łatwiejszych, krótkich, takich, które będą idealnie pasować do nas, do naszego trybu życia. Twórcy od początku XXI wieku zdali się zauważać ten "problem" i zaczęli masowo produkować gry krótsze, prostsze. Sprzedaż była świetna, więc po co zmieniać coś co się dobrze sprzedaje? W ciągu następnych lat doszły gry na smartfony, gry przeglądarkowe, era casuali, gier krótkich, samograjów, nastawionych na grafikę i intensywność doznan audio-wizualnych. Jednak ostatnio ludzie zaczęli się buntować, młodzi wówczas wyjadacze, którzy na początku lat 90 mieli dużo czasu grać, postarzeli się, założyli rodziny, praca chociaż jest, to już mniej zajmująca jak kiedyś. Ludzie Ci stwierdzili, że warto by było wrócić do "starych, dobrych czasów" i zagrać w coś wymagającego. O dziwo, tę grupkę ludzi, dziś zwanych hardcorowcami, dostrzegło parę studiów i powstały perełki typu Demon/Dark Soul's, dojrzałe gry typu Heavy Rain, czy wreszcie epickie RPG typu Skyrim.
Dawniej nie istniał żaden podział w naszej branży. Byliśmy po prostu graczami. W dzisiejszych czasach, kiedy granie zrobiło się bardzo popularne i w większości krajów nie jest już niczym niezwykłym, podzieliliśmy się na dwa obozy: Casuale i Hardcorowcy. Branża się do tego dostosowała i teraz mamy gry i dla jednej grupy i dla drugiej, jak i dla obu jednocześnie. Czy do dobre wyjście? Czy znaleźliśmy złoty środek? Szczerze wątpię. Gracze zrobili się bardziej wymagający, bezczelni wręcz czasem (historia z zakończeniem Mass Effect 3, czy zbyt wymagający (!) fragment God of War: Ascesion). Raczej nigdy im developerzy nie dogodzą... Ale hej! Przynajmniej się starają i jako tako im to wychodzi. Ale czy długo tak jeszcze pociągną...? Czy zaleje nas fala crapów, gier prostych, krótkich, a miejsca na gry ambitne, dojrzałe zwyczajnie zabraknie?
To tylko moje luźne przemyślenia, chaotyczne wręcz, ale jeśli ktoś ma ochotę się wypowiedzieć, zapraszam do dyskusji,
Rayos
