Niedoceniony geniusz!
Jest wiele gier obecnej generacji, które odrzucają za pierwszym razem, jednak po jakimś czasie ciężko wyłączyć konsolę. Takim pozycjom trzeba najzwyczajniej dać szansę, pozwolić się wciągnąć na kilka godzin mimo ciężkich początków. Takie właśnie jest Deadly Premonition, znane także jako Red Seeds Profile – genialne i niepowtarzalne.
Jest wiele gier obecnej generacji, które odrzucają za pierwszym razem, jednak po jakimś czasie ciężko wyłączyć konsolę. Takim pozycjom trzeba najzwyczajniej dać szansę, pozwolić się wciągnąć na kilka godzin mimo ciężkich początków. Takie właśnie jest Deadly Premonition, znane także jako Red Seeds Profile – genialne i niepowtarzalne.
Swoją przygodę z grą zacząłem zaraz po premierze. Z początku odrzucała mnie grafika (niskiej rozdzielczości tekstury, chrupiąca animacja), jednak po jakimś czasie całkowicie przestało mi to przeszkadzać. Dlaczego? Ponieważ historia przedstawiona w produkcji jest fenomenalna. Samo prowadzenie narracji poprzez głównego bohatera, rozmawiającego ze sobą samym uważam za genialne. Ale zacznijmy od początku…
Fabularnie zaczyna się całkiem niepozornie. Wcielamy się w postać agenta FBI - Francisa Yorka Morgana, zdającego się mieć lekkie problemy – rozmawia on sam ze sobą, zwracając się do siebie „Zach”. Jednak wszystko wskazuje na to, że jest to jego alternatywna osobowość. Jedziemy do małego miasteczka o nazwie Greenvale, położonego na odludziu aby zbadać sprawę morderstwa młodej dziewczyny. Szybko okazuje się, że w sprawę zamieszany jest legendarny seryjny morderca w płaszczu przeciwdeszczowym z nieodłączną siekierą. Mieścina kryje w sobie wiele tajemnic, natomiast jej mieszkańcy to masa przeróżnych osobowości. Główna zabawa polega na przeprowadzaniu przesłuchać, zbieraniu dowodów i rozwiązywaniu prostych jak konstrukcja cepa zagadek logicznych. Udostępniono nam możliwość swobodnego zwiedzania miasta, oraz zaimplementowano tryb dnia i nocy. Co więcej, York musi raz na jakiś czas wszamać pączka, kanapkę czy też napić się kawy, którą musimy sobie oczywiście sami kupić. Zdarza mu się zapalić. Ba, pali wręcz ciągle natomiast my możemy tego użyć do przyspieszenia czasu biegnącego w grze.
Przypomina Wam to trochę stary serial sprzed lat o nazwie Twin Peaks? To dobrze, ponieważ gra czerpie z tamtego klimatu garściami i wielbiciele serii będą w siódmym niebie.
Prowadzenie śledztwa przeplatane jest sekwencjami, w których musimy użyć siły, przebijając się przez wrogie postacie mające mało wspólnego z ludźmi. Zazwyczaj takie elementy akcji posuwają fabułę do przodu, przy czym jesteśmy w stanie zarobić trochę grosza oraz uzupełnić wypadającą z wrogów amunicję. Starcia z przeciwnikami mogą być też spowodowane przez zajście słońca, wtedy jednak musimy się liczyć z prawdziwą plagą wychodzącą na ulice niczym zombie. Dla wyjaśnienia – nie mamy do czynienia z poważnym traktowaniem fabuły. Mimo iż gra prezentuje gatunek zahaczający lekko o elementy survival horroru oraz gatunku gry-treatru (który to szerzy się ostatnio w dość szybkim tempie), niektóre elementy narracji oraz historii traktowane są z lekkim przymrużeniem oka. Dla przykładu – poważne sceny prezentowane na filmikach (zmasakrowane zwłoki, czyjaś śmierć) opatrzone są lekkim motywem muzycznym z pogranicza jazzu lub… wysokim śpiewem mężczyzny. Budzi to mieszane uczucia i mimo że soundtrack sprawia wrażenie zupełnie oderwanego od gry, sprawdza się wyśmienicie.
Sama końcówka gry wypada fenomenalnie, chociaż trzeba się uzbroić w spory dystans ponieważ im dalej w fabułę, tym więcej motywów rodem z sci-fi. Dla mnie to świetne rozwiązanie, jednak wszystko zależy od podejścia.
Tytuł jest wręcz fenomenalny i dawno nie grałem w coś, co wciągnęłoby mnie na tyle długich godzin. Polecam każdemu, kto ma dosyć samozaparcia żeby przebrnąć przez początkowo nieprzyjazne sterowanie i słabiutką oprawę graficzną. Perełka!
