Clock Tower (1996)

Clock Tower (w Japonii z dwójką w tytule) to przygodówka point-and-click w klimatach horroru wyprodukowana przez studio Human Entertainment i wydana w Europie przez ASCII Entertainment. Gra ukazała się na PlayStation i była kontynuacją Clock Tower ze SNES-a/PS/PC.

Akcja toczy się rok po wydarzeniach przedstawionych w pierwszej części serii. Jennifer Simpson jako jedyna uratowała się z rezydencji zwanej “wieżą zegarową”, choć mający tam miejsce incydent odcisnął na niej swoje piętno. W międzyczasie została ona adoptowana przez niejaką Helen Maxwell, asystentkę znanego psychologa, i obecnie przechodzi terapię mającą jej pomóc uporać się z traumatycznymi wspomnieniami. O spokoju może jednak zapomnieć. W tajemniczych okolicznościach Scissorman, szaleniec mordujący swoje ofiary wielkimi nożycami, pojawia się ponownie. Skąd się wziął? Kim jest? Oto pytania, na które trzeba będzie znaleźć odpowiedź.

Rozgrywka nie różni się znacząco od pierwszej części, choć w sequelu dokonał się przeskok w 3D. Clock Tower to przygodówka, w której nie mamy całkowitej kontroli nad postacią - zamiast tego sterujemy głównie kursorem. Grę podzielono na trzy części składające się z prologu oraz pierwszego i drugiego rozdziału. Bardzo ważny jest początek, ponieważ od podjętych wtedy kroków zależy to, kim przyjdzie nam grać w dalszej części historii. W produkcji Human Entertainment występuje kilka grywalnych postaci oraz aż dziesięć zakończeń.

Cechą, która odróżnia Clock Tower i jego sequel od wielu innych przygodówek, jest obecność przeciwnika, Scissormana, stanowiącego śmiertelnie zagrożenie dla bohaterów. Nie możemy z nim walczyć, więc w razie gorętszych sytuacji należy uciekać i znaleźć jakieś schronienie. W razie bezpośredniej konfrontacji włącza się tzw. “panic mode”, w trakcie którego zmuszeni jesteśmy wciskać stosowny przycisk, by uporać się z szaleńcem. Jeśli mamy zbyt mało zdrowia, takie incydenty mogą zakończyć się kopnięciem w kalendarz. Scissorman, co ciekawe, może pojawić się w różnych miejscach losowo. Czasami bywa też, że czyha w ukryciu, by móc nas zaatakować z zaskoczenia.