Resident Evil

Resident Evil jest grą z gatunku survival horror wyprodukowaną i wydaną przez japońską firmę Capcom w sierpniu 1996 roku na konsolę PlayStation, a we wrześniu 1997 roku na PC, zaś miesiąc później na Segę Saturn. Pół roku później wypuszczono wersję rozszerzoną z podtytułem Director's Cut Dual Shock Ver., z czasem pojawiły się remake’i na GameCube’a oraz DS-a.

Inspiracją dla Shijiego Mikami, pomysłodawcy gry, była niskobudżetowa produkcja na Nintendo NES pt. Sweet Home, w której akcja rozgrywała się w opanowanym przez straszydła opuszczonym domu. Jest rok 1998. Niespodziewane zerwanie kontaktu z drużyną Bravo szybko sprowadza w góry Arklay drugi śmigłowiec z oddziałem Alpha na pokładzie. Badając wrak rozbitego helikoptera, grupa zostaje zaatakowana przez hordę „martwych” psów, w rezultacie czego życie traci jeden z jej członków. Pilot wpada w panikę i podrywa śmigłowiec do lotu, pozostawiając Jill, Chrisa, Weskera i Barry’ego na pastwę losu. Oddział skrywa się w stojącej w sercu lasu rezydencji, tej samej, w której przed laty prowadzono tajne badania nad wirusem T. Uwięzieni przez warujące pod drzwiami bestie, bohaterowie nie wiedzą jeszcze, że wpadli z deszczu pod rynnę, a budynek pęka w szwach od żywych trupów. Chris i Jill rozdzielają się, by zbadań teren rezydencji na własną rękę, a gracz może dokonać wyboru, którym z bohaterów chce kierować, co ma wpływ na siłę rażenia, wytrzymałość, liczbę naboi i pojemność ekwipunku.

W Resident Evil akcję śledzimy z perspektywy trzeciej osoby, ale naszą postać oglądamy ze statycznych kamer. Taki zabieg budować ma klimat strachu i niepewności, gdyż nigdy do końca nie możemy być pewni, czy coś nie pojawi się zaraz przed nami. Zabawa w produkcji Capcom dzieli się na dwa podstawowe elementy: rozwiązywanie wymyślnych zagadek logicznych oraz walkę z zombie, zmutowanymi zwierzętami (kruki, psy) i innymi potworami. Do obrony używamy broni palnej (beretta, shotgun, colt, bazooka, miotacz płomieni czy wyrzutnia rakiet) oraz noża, choć często najroztropniejszym wyjściem jest wymijanie przeciwników. Nie jest to jednak możliwe podczas licznych starć z bossami, unieszkodliwienie których jest obligatoryjne. Bohaterowie mają ograniczony ekwipunek, a nadmiar rzeczy można przechowywać w specjalnych skrzyniach. Niektóre ze znalezionych przedmiotów można ze sobą łączyć, co wykorzystujemy między innymi do tworzenia bardziej skutecznych roślinek leczniczych. Stan gry zapisujemy tylko i wyłącznie przy maszynach do pisania z pomocą zebranych taśm barwiących (Ink Ribbon), których ilość jest ograniczona.

Postacie będące obiektami 3D poruszają się po odczytywanych z dysku planszach 2D. Otoczenie jest prerenderowane, czyli stworzone techniką komputerową wcześniej, niż na bieżąco. Podczas przechodzenia pomiędzy lokacjami i ich wgrywania towarzyszy nam często animacja otwieranych drzwi. Resident Evil i jego remake oferują cztery zakończenia w zależności od tego jak dużo osób udało się nam uratować podczas gry. Z kolei Director's Cut Dual Shock oferuje dodatkowy tryb, w którym pozmieniano położenie ważnych przedmiotów w posiadłości i inaczej rozmieszczono licznych wrogów oraz współpracę z Dual Shockiem. W pionierskim Resident Evil modele postaci prezentują się dziś bardzo słabo - wyraźnie gorzej od otoczenia, które jest doczytywane z płyty. Niewiele lepiej wypada warstwa audio, gdzie dubbing do gry Capcom uznaje się za najgorszy w historii gier wideo.