Dead or Alive

Dead or Alive to trójwymiarowa bijatyka wyprodukowana przez Team Ninja i wydana przez Tecmo najpierw na automatach, a następnie na Segę Saturn (tylko Japonia) oraz PlayStation. Jak powiedział Tomonobu Itagaki, szef Team Ninja, powodem powstania gry były jego niezadowolenie stanem beat’em-upów w drugiej połowie lat 90-ych.

Itagaki tłumaczył w swoim czasie, że zależało mu, by przywrócić stary dobry feeling z automatów. I faktycznie, Dead or Alive może poszczycić się kilkoma rozwiązaniami, które wyróżniają produkcję Team Ninja na tle innych współczesnych sobie bijatyk.

Dead or Alive wyróżnia zwłaszcza dynamika pojedynków, w tym ciekawe rozwiązanie stawiające na refleks grającego. W tutejszym systemie walki na drugi plan schodzi zdolność blokowania, a zamiast tego gra zachęca, by nauczyć się przechwytywać ciosy i wyprowadzać kontry. Myk ten jest bardziej rozbudowany niż brzmi teoria, bowiem różne rodzaje ataków wymagają zastosowania innych przechwytów.

Innym godnym odnotowania rozwiązaniem są niebezpieczne strefy na arenach. Poza pewnym bezpiecznym obszarem twórcy umieścili tu tzw. danger zones, których właściwe wykorzystanie może być wyniszczające dla oponenta. Ilekroć bowiem ktoś otrzyma nieblokowany/nieprzechwycony oklep i upadnie na wspomnianą strefę, zostanie wystrzelony w powietrze, co nie tylko zwiększy obrażenia, ale da też szansę, by odpalić niczym nieskrępowane combo  

Pomijając gameplay, Dead or Alive zasłynęło też dzięki zawodnikom, a raczej zawodniczkom, które, po pierwsze, często walczą w skąpych strojach, a po drugie - nienaturalnie skaczą im piersi przy gwałtowniejszych ruchach. W wersji na PlayStation bonusowo pojawiają się dwie nowe postacie - Bass Armstrong  (ojciec Tiny Armstrong) oraz Ayane.