Final Fantasy XII: The Zodiac Age to japońska gra RPG wyprodukowana i wydana przez Square Enix. Tytuł ukazał się PlayStation 4 oraz komputery osobiste. Był on zremasterowaną edycją Final Fantasy XII: International Zodiac Job System z PS2, czyli nie wydanej uprzednio na Zachodzie wersji wprowadzającej m.in. nowy system rozwoju.

Fabuła

Dalsza część tekstu pod wideo

Akcja “dwunastki” ma miejsce w Ivalice, krainie znajdującej się na styku trzech kontynentów, a przez to bardzo atrakcyjnym miejscu ze względu na jego gospodarcze znaczenie. W sercu Ivalice leży królestwo Dalmasca, które staje się ofiarą inwazji ze strony imperium Archades. Atak przynosi skutek i władzę przejmują w nim namiestnicy. Historia rozkręca się na dobre, gdy Vaan, główny bohater, postanawia wkraść się do pałacu na zaprzysiężenie konsula. Rozpoczyna to ciąg wydarzeń, który odciśnie swoje piętno na historii regionu.

Gameplay

Final Fantasy XII wprowadziło kilka rewolucyjnych zmian do formuły serii. Przede wszystkim zrezygnowano z losowych starć, a po inicjacji pojedynku nie przenosimy się na oddzielny specjalnie wydzielony obszar. Zwykłe ataki wyprowadzane są automatycznie, a inne wybieramy po staremu - z listy komend (czas w tej sytuacji się zatrzymuje). Gracz kontroluje tylko jednego z trzech/czterech podopiecznych, choć może się pomiędzy nimi przełączać. Na postępowanie pozostałych, normalnie kontrolowanych przez A.I., można wpłynąć za pomocą gambitów, swoistych algorytmów, od których zależy, co zrobi dana postać w konkretnej sytuacji (np. kiedy zacznie rzucać czary leczące).

Istotną częścią systemu są również summony i tzw. quickeningi. Summonów, tutaj określanych jako Espery, jest w grze trzynaście i do ich usług mamy dostęp, jeśli je uprzednio pokonamy. Rozwiązanie to nie działa jednak na podobieństwo poprzednich części, tzn. przyzwanie nie ogranicza się tylko do odpalenia jednego ataku. Zamiast tego Esper walczy przez pewien czas u boku postaci, która go wezwała.

Quickeningi to z kolei odpowiednich limitów. Każdy posiada trzy ich rodzaje i może z nich tworzyć combosy.

Nowości

Wersja International wprowadziła kilka nowych patentów. Przede wszystkim jest to nowy system rozwoju. Nasi podopieczni nie korzystają już z jednej planszy License Board, co sprawiało, że koniec końców każdy posiadał z grubsza te same umiejętności i mógł się posługiwać tymi samymi broniami. Tym razem plansz jest dwanaście, a każda z nich to inna profesja. Nowością w The Zodiac Age jest to, że możemy wybrać po dwie profesje na postać (nie jedną jak w edycji International).

Poza tym na uwagę zasługuje też Trial Mode, specjalny tryb, w którym na stoczenie czeka równo sto walk. Zapisywać stan postępów możemy w nim jednak dopiero po zaliczeniu serii dziesięciu.

Pozostałe nowości to (oprócz poprawionej oprawy graficznej) możliwość kontrolowania gości, którzy dołączają do nas na różnych etapach fabuły, możliwość przejęcia kontroli nad Esperami, zremasterowana ścieżka dźwiękowa, w tym osiem zupełnie nowych utworów skomponowanych przez Hitoshiego Sakimoto, funkcja auto-save, krótsze loadingi, opcja włączenia mapy bez konieczności przerywania eksploracji, opcja przyspieszenia rozgrywki (nawet czterokrotnego) i szereg innych pomniejszych zmian.