Foul Play

Foul Play to dwuwymiarowa bijatyka serwująca zainteresowanym całą masę angielskiego humoru. Za produkcję odpowiada brytyjskie studio Mediatonic, które wcześniej przygotowało między innymi Amateur Surgeon 2, Superbia, Who's that flying?, czy też Monsters (Probably) Stole my Princess.

Główny bohater – baron Dashfort – przeżył w trakcie swojego życia wiele niezapomnianych przygód. Będąc dobrym człowiek postanowił podzielić się swoją historią z mieszkańcami miasta. Dlatego wystawia sztukę teatralną, w której w 22 aktach (czyt. misjach) opowie o swoim życiu.

Podczas historii widzowie spektaklu zobaczą wiele niezapominanych starć – walka z ponad pięćdziesięcioma rodzajami rywali, pojedynki z ogromnymi bossami… Jednak nie tylko samo pokonywanie oponentów jest istotne – najważniejszy jest styl. Główny bohater zasuwa w prawą stronę  i grzmoci po mordzie statystów poprzebieranych za potwory lub historyczne postacie. Nie ma tu energii - jest za to wskaźnik emocji publiczności. Jeśli zgarniamy cięgi, to publika gwiżdże i buczy, a gdy klepiemy długaśne combosy i unikamy ciosów - można liczyć na brawa. I tylko taka reakcja widzów utrzymuje bohatera przy życiu.

System walki jest dość ubogi - w zasadzie mamy tylko 2 typy uderzeń za pośrednictwem których udaje się żonglować przeciwnikiem w powietrzu i nabijać licznik do zawrotnych liczb. Jest też blok/unik oraz kontrowanie ciosów, które pozwala ciskać wrogiem. Od czasu do czasu można też odpalić specjala i zadawać większe obrażeniaTwórcy pamiętali o kooperacji - gracze dostali możliwość pokonywania kolejnych aktów wspólnie na kanapie oraz przez Internet. Podczas starć z przyjacielem poziom trudności zostaje odpowiednio powiększony.