Segagaga

Segagaga to japońska gra RPG wyprodukowana przez studio Hitmaker i wydana przez Segę na Dreamcasta. Tytuł nazywany był żartobliwie “symulacją Segi” i choć nafaszerowany był żartami, inspiracją do jego stworzenia była pogarszająca się sytuacja finansowa Niebieskich.

Jest rok 2025. Sega ma już tylko 3 proc. rynku gier video. Cała reszta należy do korporacji DOGMA, która jest parodią Sony. Prezes Niebieskich stawia więc wszystko na jedną kartę. Wdraża plan zwany “Segagaga” mający wynieść jego firmę na szczyt. Założenia? Zatrudnienie przypadkowych dzieciaków, by pokierowały developerami. My wcielamy się tutaj właśnie w takiego młodzieńca, na którego barki spada to niezwykle odpowiedzialne zadanie - Taro Segę.

Gameplay składa się z kilku części i jeśli szukać gatunku, do którego można by zapisać Segagaga, to będzie to jRPG. Na początku przyjdzie nam eksplorować dungeony pod postacią wewnętrznych studiów Segi, w których będziemy musieli odszukać pracowników nadających się do przeprowadzenia sanacji. Oczywiście znajdziemy wiele cudacznych osobowości, np. bishonena potrzebującego 200 tysięcy polygonów na wygenerowanie kosza na śmieci albo game designera uważającego, że gry to zwykły produkt. Ten drugi doczłapie się później do kierowniczego stanowiska i zacznie wypluwać na rynek wiele średniaków. W międzyczasie staczamy (losowe) pojedynki. Taro nie walczy wówczas za pomocą broni, ale okrzyków. Może on komuś np. nawrzucać, że nigdy nie znajdzie dziewczyny, żeby wracał do pracy albo że jego gra się nie sprzeda.

Gdy już znajdziemy dobrych pracowników, możemy wziąć się za właściwy game dev. Każdy zespół składa się z siedmiu osób - trzech programistów, trzech designerów i reżysera. Formę pracowników opisują trzy parametry: wytrzymałość, kreatywność, umiejętności i szybkość. Od nas zależy, jak będziemy zarządzać ekipą. Czy postawimy na wypluwanie średniaków, czy na pojedyncze arcydzieła. Czy będziemy próbowali za wszelką cenę zwiększać wydajność pracy podwładnych, czy damy im więcej odpoczynku.

W grze znajduje się oczywiście mnóstwo nawiązań do mniej lub bardziej znanych tytułów. Sporo jest też żartów, które zrozumieją tylko ludzie poważniej interesujący się branżą elektronicznej rozrywki. Jeden z przykładów - za każdym razem gdy pojawia się termin RPG, towarzyszy mu dopisek, że to własność Bandai. Nawiązuje to czasów gdy firma próbowała opatentować ten skrót.

Ciekawa, tak jak sam koncept, jest też historia powstania gry. Jej reżyser, Tez Okano, tworzył ją wraz z niewielkim zespołem w tajemnicy. Segagaga była oczywiście bardzo niszową produkcją i początkowo sprzedawano ją tylko w sklepie wysyłkowym Segi, ale późniejszy wzrost popularności spowodował, że trafiła ona też na półki sklepowe. O 'niszowości' niech świadczy zresztą fakt, iż Okano dostał ponoć równowartość ok. 200 dolarów na promocję. Kupił za nie maskę wrestlera i zorganizował kilka spotkań z fanami.