Shin Megami Tensei II to japońska gra RPG wyprodukowana i wydana przez Atlus najpierw na Super Nintendo, a następnie także PlayStation i Game Boy Advance. Podobnie jak w przypadku konsolowej wersji pierwowzoru, “dwójka” nie ukazała poza Japonią, choć fani przygotowali jej nieoficjalne tłumaczenie.

SMTII rozgrywa się w tym samym uniwersum co pierwsza część. Kilka dekad minęło od wydarzeń przedstawionych w pierwowzorze - tamtejszy główny bohater wybrał neutralną drogę i poprowadził świat ku lepszej rzeczywistości wolnej od konfliktów. A przynajmniej udało mu się na pewien czas. Lata mijają, wyznawcy Mesjasza zaczynają bruździć, a w efekcie budują nową metropolię, Tokyo Millennium, która gwarantuje większe bezpieczeństwo, ale za cenę podporządkowania się ścisłym regułom. Główny bohater drugiej części SMT to gość z amnezją, którego odnajduje ‘emerytowany’ wojownik Okamato w przeszłości walczący w koloseum. Protagonista otrzymuje imię Hawk i reprezentuje ekipę swojego dobrodzieja na turniejach, co pozwala mu zdobyć status mieszkańca Centrum nowego Tokyo, najbezpieczniejszej dzielnicy miasta. Wydarzenie to jednak niczego kończy, wręcz przeciwnie, staje się punktem wyjścia dla właściwej historii - w Hawku niektórzy dostrzegają bowiem Alepha, wybrańca mającego poprowadzić ludzkość do stworzenia Tysiącletniego Królestwa Bożego.

Dalsza część tekstu pod wideo

SMTII zapożycza w kwestii gameplayu wiele rozwiązań z poprzedniej części. Oczywiście powraca patent z demonami, które możemy werbować poprzez negocjacje, przekupstwo lub wykorzystując argument siły. Formuła nie uległa zmianie - nadal lwia część rozgrywki to eksploracja długich dungeonów, ale od czasu do czasu wchodzimy też w interakcję z NPC-ami by wyciągnąć od nich przydatne informacje. Powraca wybór “sojuszy” - główny bohater jest się w stanie opowiedzieć po stronie porządku, chaosu lub zachować neutralność, co sprawia, że fabuła podąża innymi ścieżkami.

System walki także nie uległ wielkim zmianom. Doszły rzecz jasna nowe umiejętności, ale sporo usprawnień dotyczyło wygody i przejrzystości. Jedno ze świeżych rozwiązań to możliwość przejmowania magii przez demony będące rezultatem fuzji.

Wersje z PlayStation i GBA nie różnią się zbytnio od oryginału ze SNES-a. Poprawiono w nich przede wszystkim oprawę graficzną.