HP: Podaj nazwy crapów, które z jakiś względów udało ci się skończyć?

Gdy piszę te słowa jest niedziela 12:52. Wczoraj mieliśmy okazję spotkać się w gronie redakcyjnym na corocznym zebraniu, z którego relację na pewno zdamy w jednym z nadchodzących numerów PSX Extreme..A działo się sporo - pograliśmy trochę w piłkę na parkingu samochodowym, Kali pojeździł na traktorze, trafiliśmy też na turecką dyskotekę z pustym parkietem i sziszą na środku, że o smarowaniu sosem pomidorowym osób, które zasnęły jako pierwsze nie wspomnę. Niby ma człowiek na karku te 30 lat, a nic nie mądrzeje :) 
 

Moja narzeczona scalakowała drugi tytuł w swojej karierze. Po Okami HD udało jej się zgarnąć platynę w Tearaway. Teraz zabrała się za Rayman Origins, choć tutaj poziom trudności jest nieco wyższy. Ja tymczasem wróciłem do... Red Dead Redemption. Jestem jednym z tych osobników, które do gry podchodziły już dwa razy i za każdym razem kończyły po godzinie. Tym razem jednak zamierzam ukończyć przygody Marstona. 

Pytanie tygodnia: Tytułów, które musiałem kończyć dla recenzji nie liczę, więc do głowy przychodzą mi dwie produkcje. Spawn na PSX-a (skończyłem tego crapa, bo uwielbiam to uniwersum), oraz Twisted Metal 3 (jako fan serii nie mogłem odpuścić).  Acha - przypomniałem sobie jeszcze o Ice Age na PS3. Nie pytajcie dlaczego. 
 

Zawsze uwielbiałem jazdę jednośladami, ale takimi ryczącymi silnikami w ramie. Ale od zeszłego roku złapałem na serio rowerowego bakcyla (wcześniej tylko sporadycznie jeździłem bicyklem). I jest super. Nie mogę doczekać się wiosny. Mam nadzieję, że uda mi się w tym roku przejechać w jeden dzień 150 km. To byłoby już coś. Wcześniej osiągnąłem 100 km, ale przyznam, że byłem już mocno zmęczony. Kupiłem już typowo szosowe opony (slicki), zobaczymy ile to pomaga w uzyskiwaniu wyższych prędkości przelotowych.

 

Rowerową zajawkę podsyca u mnie odkryte tydzień temu anime "Yowamushi Pedal". Po 4 odcinkach mogę powiedzieć, że to najlepsza sportowa serii anime, jaką widziałem. Naprawdę temat rowerowy pokazany z pasją. Pewnie napiszę niedługo krótką recenzję na temat tej produkcji na swoim blogu.

 

 

W tym tygodniu wziąłem się za przechodzenie Bravely Default od bardzo utalentowanego studia Silicon. Naprawdę świetne RPG. Każdy kto ma 3DS-a warto by zagrał w ten tytuł.

 

Pytanie tygodnia: Crapy, które mimo wszystko udało mi się skończyć? Sporo tego było; bo w końcu nie wybieram sobie sam gier do recenzji! Ale w ostatnich latach to na pewno Time and Eternity. Okropny badziew.

SoQ
 

Początek roku upłynął mi na platynowaniu gier, które kiedyś zostawiłem z różnych powodów i tak w ciągu dwóch tygodni wpadło mi więcej najcenniejszych pucharów niż miałem dotychczas. Wcześniej na uwagę zasługiwała zaledwie ta z Uncharted, bo dwie pozostałe (Wonderbook: Księga Czarów i pierwszy sezon The Walking Dead to pucharki, które wpadają za samo przejście gry). Teraz doszły  do tego Tearaway (w sumie prościzna, oprócz jednego czy dwóch trofików), PlayStation All Stars Battle Royale (też łatwa, tylko czasochłonna, bo trzeba przejść grę każdą postacią), Jak & Daxter (męcząca i frustrująca, ale ze względu na ciężko rozmieszone checkpointy i ogólną trudność) oraz Rayman Origins (dużo grania, dużo maksowania i szukania - wisienka na torcie). Teraz w planach jest Resogun, a potem będę szukał kolejnych gier wartych wymaksowania. Przejrzałem nawet z ciekawości internetowe listy łatwych platyn i choć niektóre gry miałbym od kogo pożyczyć (np. pozycje dla dzieciaków, których kilka ma posiadający syna kolega, np. Kung-Fu Panda 2), to jednak nie jestem aż takim maniakiem, żeby zmuszać się do grania w coś tylko dla trofików.

 

Przeżyłem ostatnio najbardziej emocjonujące kilkanaście minut swojego życia. W Salzburgu miałem okazję przelecieć się, z pilotem oczywiście, samolotem biorącym udział w zawodach Red Bull Air Race. Przed lotem byłem pełen optymizmu, który stopniał nieco gdy zasiadłem w malutkiej, niewygodnej kabinie. Potem był normalny start, więc miałem banana na ryju, który zmienił się w przerażenie, gdy zaczęliśmy latać bokiem, kręcić beczki, obracać się wokół własnej osi i latać do góry nogami... Gdy wyszedłem na stały grunt powiedziałem sobie, że nigdy więcej bym się na coś takiego nie pisał. Parę godzin później jednak, gdy już ochłonąłem, byłem z kolei pewien, że jeszcze bym się na taki lot skusił. Tylko pewnie okazji już za bardzo nie będzie. Gdy piszę te słowa, lada moment wystartuje otwarcie zimowych igrzysk olimpijskich w Soczi. Zupełnie mnie nie grzejących należy dodać, bo po prostu 3/4 sportów zimowych działa mi na nerwy (saneczkarstwo, bobsleje - whateva, kogo to obchodzi?) i po prostu cierpię w pracy wtedy niesamowicie, muszą się tym wszystkim zajmować. Ale już za kilkanaście godzin z kolei kolejne zebranie redakcyjne. Będzie się pewnie działo, dlatego dziś krótko, bo trzeba się przygotować - psychicznie, fizycznie i zaopatrzeniowo. Do przeczytania, o ile przeżyjemy to wszystko.  

 

Pytanie tygodnia: W sumie grzebię w pamięci i grzebię i jakoś zupełnie nie przypominam sobie crapa, którego udało mi się zaliczyć od początku do końca. Kiedyś pewnie by coś takiego się znalazło, ale teraz gier jest tyle i tyle jest wartościowych, że nawet na nie wszystkie nie ma czasu.