The Legend of Zelda: Spirit Tracks to gra przygodowa wyprodukowana przez studio Nintendo EAD i wydana przez Nintendo w 2009 roku na konsolę przenośną DS. Spirit Tracks jest piętnastą odsłoną serii The Legend of Zelda.

Spirit Tracks jest sequelem wydanego dwa lata wcześniej Phantom Hourglass i pod wieloma względami to niemal identyczna produkcja. Link zrezygnował wprawdzie z pływania łodzią na rzecz podróżowania pociągiem, otrzymał nowe gadżety, towarzyszy mu tym razem duch Zeldy, lecz silnik napędzający grę oraz podstawowe mechanizmy pozostały te same, przez co na pierwszy rzut oka ciężko od siebie odróżnić dwie części na DS-a. System kontroli głównym bohaterem pozostał nietknięty. Ponownie nie można poruszać się przy pomocy krzyżaka - za wszystkie ruchy odpowiada touch-screen. Wystarczy przycisnąć rysik do ekranu, a Link porusza się we wskazanym kierunku. Skoki - jeśli trzeba - są automatyczne, a walka prosta i intuicyjna. Jeśli główny bohater dysponuje tarczą, wystarczy nic nie robić, by automatycznie blokował, natomiast żeby zaatakować, trzeba wskazać oponenta albo zatoczyć okrąg wokół Linka.

Dalsza część tekstu pod wideo

Tym razem najważniejszym miejsce w grze jest Spirit Tower, specjalna wieża, w której wraz z progresem odkrywają się kolejne piętra i można przechodzić kolejne, coraz trudniejsze wersje lochów. Nową zabawką, która odkrywa kluczową rolę w tej odsłonie Zeldy, jest specjalny Spirit Flute, na którym można oczywiście grać. W tym celu należy dmuchać w mikrofonik DS-a, natomiast na touch-screenie trzeba odpowiednio przesuwać rysikiem, by wprowadzać kolejne wersje dźwięków. Labirynty ponownie patrolują wielcy rycerze (Phantom Knights), przed którymi należy uciekać w bezpieczne miejsce, jednak po zebraniu kilku świecidełek Link jest w stanie zaatakować takiego oponenta i spowodować, że księżniczka Zelda przejmie nad nim kontrolę. Dzięki tej możliwości trzeba uskuteczniać swego rodzaju kooperację. Bohater musi podróżować do kolejnych krain w celu zdobycia ważnych artefaktów - tym razem Protagonista porusza się po mapie nie przy pomocy łodzi, a pociągiem. Na początku dominują proste zagadki i zadania polegające na doniesieniu czegoś lub rozwiązaniu prostej łamigłówki. Wszystko po to, by ostatecznie dotrzeć do świątyni, czyli dungeona składającego się przynajmniej z kilku poziomów, na końcu których czekają bossowie. Spirit Tracks oferuje także tryb multiplayer.

Silnik graficzny nie zmienił się od czasu poprzedniej części, ale dalej wyciska z handhelda wszystko, co fabryka dała. W The Legend of Zelda: Spirit Tracks powróciło wiele melodyjek, a nowe znakomicie wpasowały się w klimat tej serii.