True Crime: New York City

True Crime: New York City to gra action-adventure z otwartym światem, która ukazała się na PC, PlayStation 2, Xboxa i GameCube’a w 2005 roku. Za jej produkcję odpowiadało studio Luxoflux (konwersje na Xboxa i GC były dziełem Exakt Entertainment). Swoich głosów bohaterom użyczyli tu m.in. Laurence Fishburne, Christopher Walken i Mickey Rourke.

Gracz wciela się tutaj w Marcusa Reeda, nawróconego przestępcę, który pod wpływem refleksji postanawia zostać policjantem i oczyścić ulice Nowego Jorku z wszelkiej maści szumowin. Historia rozpoczyna się na dobre, gdy ginie Terry Higgins, mentor Reeda, którego wystawia kret działający w policji. Reed poprzysięga zemstę - chce nie tylko odnaleźć zdrajcę, ale także uporać się z najgrubszymi rybami nowojorskiej mafii.

Nowy Jork w produkcji Luxoflux został odwzorowany z pieczołowitością. W porównaniu do innych gier z otwartym światem wydanych z grubsza w tamtym czasie, tutaj możemy biegać nie tylko po ulicach, ale także wchodzić do przeróżnych budynków, które nie mają związków z fabułą: hoteli, mieszkań, aptek, sklepów, dojo i wielu innych miejsc. Gracz może także kupować hot-dogi regenerujące zdrowie przy stoiskach znajdujących się w różnych częściach miasta, prowadzić samochody, motocykle lub jeździć metrem. Niestety, choć miasto robi wrażenie, liczba mieszkańców na ulicach nie powalała na kolana.

Marcus, w roli policjanta, będzie musiał reagować w różnych sytuacjach. Przyjdzie mu przerywać uliczne bójki, walczyć z gangami a nawet rozbrajać bomby. Co warto dodać, wiele przestępstw ma miejsca we wnętrzach budynków. Podczas swojej pracy główny bohater zarabia pieniądze, które może wydawać nie tylko na pożywienie, ale również bronie takie jak M4, miotacz płomieni czy wyrzutnia rakiet. Od działań gracza zależy, jakim policjantem będzie jego podopieczny. Marcus może świecić przykładem, albo angażować się w różne ciemne interesy, np. wymuszać haracze lub dla podniesienia statystyk podrzucać komuś fałszywe dowody świadczących o winie. Historię wieńczy jedno z dwóch dostępnych zakończeń zależne od postępowań głównego bohatera (a konkretnie od jego oceny, tego czy był dobrym, czy złym gliną).